Reflectie Oplichting op OnlyFans

Belangrijk: ik had dit idee en onderzoek al uitgewerkt voor de NOS zondag 17 januari met dit bericht kwam. Ik heb het dus niet van de NOS gestolen, maar het wil wel zeggen dat ik op het nieuws zit.

Net voor het verstrijken van de deadline deed ik onderzoek naar oplichting en fraude op OnlyFans. Het verhaal is nog niet afgerond, dit omdat ik één van de bronnen (Zahra Boufadiss) door onvoorziene omstandigheden pas dinsdag na deadline kan spreken. Omdat het de laatste week voor de deadline was, besloot ik om de rest van het verhaal vast te schrijven en enkele stukken open te laten die gevuld moeten worden met de informatie die Boufadiss mij verstrekt. Zo kunnen jullie mijn voortgang met dit artikel zien. Dit nog af te ronden artikel is hier te lezen.

Wat heb ik hiervan geleerd?

  • Ik heb geleerd dat het belangrijk is om bij dit soort verhalen ook de juridische kant aandacht te geven;
  • Ik heb geleerd dat het lastig is om bronnen te spreken over een gevoelig onderwerp;
  • Ik heb geleerd dat het lot van de journalist niet altijd in je eigen handen ligt.

Bij thema’s als deze, misdaad en crime, is het belangrijk om goed te kijken naar wat je schrijft. Je hebt vaak te maken met mensen die de wet overtreden / iets doen wat strafbaar is, maar dat is niet altijd het geval. Soms denk je dat iemand iets doet wat strafbaar is, maar valt dit eigenlijk wel mee. Daarom is het goed om altijd de juridische kant van het verhaal te bekijken en te belichten, om zo zeker te zijn dat wat je schrijft ook daadwerkelijk juridisch juist is. Bij dit verhaal ben ik daar achter gekomen. Het gaat natuurlijk om onder andere smaad en laster en om verspreiding van naaktbeelden zonder toestemming aan derden. Ik had de hulp van mevrouw Boufadiss nodig om te weten hoe de juridische wetgeving hiervan in elkaar steekt, zeker ook omdat het hier om de digitale kant gaat.

Oplichting en fraude is een lastig onderwerp omdat mensen zich er liever niet aan willen branden: als ze verkeerde dingen zeggen, kan dat gevolgen hebben. Bij dit verhaal komt daar nog eens de schaamte of gêne bij dat het om het delen of verspreiden van naaktbeelden gaat. Ik kan heel goed begrijpen dat creators het liever niet willen hebben over het moment waarop ze zagen dat hun content in verschillende Telegram-groepen werd gedeeld. Vanuit journalistiek oogpunt maakt dit het voor mij wel lastiger om daadwerkelijk bronnen te spreken. Daarvan heb ik dus geleerd dat het in zulke gevallen verstandig is om meerdere bronnen te benaderen, zodat er altijd wel iemand bereid is om mee te werken.

Af en toe heb je het geluk dat je precies de juiste bron treft, soms heb je pech. Ik had in dit verhaal pech en heb daarvan geleerd dat het lot van de journalist niet in je eigen handen ligt. Ik kwam pas begin januari op het idee om dit verhaal te gaan maken en toen wist ik al dat ik alles snel moest doen om het verhaal voor de deadline te kunnen afronden. Daarbij moest ik natuurlijk geluk hebben dat mijn bronnen voor de deadline tijd zouden hebben om wat vragen te beantwoorden. Helaas had ik dit keer de pech dat één van mijn bronnen dat niet kon redden, waardoor dit artikel niet voor de deadline af is. Als ik hierop terugkijk, denk ik dat dit ik hier helemaal niets aan had kunnen veranderen, dus het lot lag deze keer echt niet in mijn handen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *